własność intelektualna | Co do zasady

Nowelizacja ustawy Prawo własności przemysłowej wprowadziła znaczącą zmianę dotyczącą legitymacji czynnej licencjobiorcy w postępowaniach o naruszenie prawa ochronnego na znak towarowy. Dotychczas, w przypadku krajowych znaków towarowych, tylko licencjobiorca wyłączny i wpisany do rejestru mógł na równi z uprawnionym dochodzić roszczeń z powodu naruszenia znaku towarowego, o ile umowa licencyjna nie stanowiła inaczej. Od 16 marca 2019 r. to się zmieniło.

Czy uprawniony ze znaku może zażądać od wydawcy słownika, aby obok potocznego znaczenia słowa będącego znakiem towarowym umieścił informację, że jest to zastrzeżony znak towarowy?

Obowiązująca od 16 marca 2019 r. nowelizacja ustawy Prawo własności przemysłowej przewiduje, że za naruszenie prawa ochronnego do znaku towarowego odpowiada również osoba, z której usług korzystano przy naruszeniu. Właściciel znaku towarowego może żądać od takiej osoby zaniechania naruszania znaku towarowego, wydania bezpodstawnie uzyskanych korzyści i naprawienia szkody (gdy naruszenie jest zawinione). Nowe przepisy wprowadzają więc odpowiedzialność własną pośrednika za naruszenie znaku towarowego.

Wraz z wejściem w życie nowelizacji ustawy Prawo własności przemysłowej nastąpiło rozszerzenie uprawnień właścicieli praw do znaków towarowych. Od 16 marca 2019 r. mogą oni, na podstawie przepisów krajowych, zakazać osobom trzecim tranzytu podrobionych towarów.

W piątek 7 grudnia 2018 r. Komisja Europejska opublikowała listę (tzw. „watch-list”) stron internetowych oraz targowisk zlokalizowanych poza terytorium Unii Europejskiej, które zostały zidentyfikowane jako istotne źródła naruszeń praw własności intelektualnej.

Żądania Andrzeja Sapkowskiego, żeby podwyższyć jego wynagrodzenie za prawa autorskie do Wiedźmina, to wierzchołek góry lodowej. Zmiany w branży gier, spowodowane rosnącymi kosztami produkcji i dominacją cyfrowych form dystrybucji, będą prowadziły do coraz częstszych sporów, w szczególności na gruncie praw własności intelektualnej. Warto już teraz wiedzieć, co może stać się ich przyczyną i jak można im przeciwdziałać.

12 września 2018 r. Parlament UE zaakceptował projekt dyrektywy w sprawie praw autorskich. Aby stała się ona obowiązującym prawem, konieczne będzie jeszcze jedno głosowanie. Odbędzie się ono w 2019 r.

Aby uzyskać prawo ochronne na znak towarowy, należy wykazać, że dane oznaczenie ma zdolność odróżniającą, czyli nie jest wyłącznie opisowe. Ocena, czy faktycznie tak jest, często nie jest jednak jednoznaczna.

Trybunał Sprawiedliwości uznał, że słynna czerwona podeszwa szpilek Christiana Louboutina nie składa się wyłącznie z kształtu zwiększającego znacznie wartość towaru, a co za tym idzie spełnia wymogi, by zarejestrować ją jako znak towarowy. To ważna bitwa wygrana przez projektanta w wieloletniej już wojnie o czerwoną podeszwę.

Według danych KPMG rynek alkoholi w Polsce w 2016 r. był wart ok. 57 mld zł. Jego wartość rośnie z roku na rok. Branża ma duże znaczenie gospodarcze – zapewnia wiele miejsc pracy i jest znaczącym rynkiem zbytu dla produkcji rolnej. Wybór tematyki dzisiejszego wydania nie jest przypadkowy. Uważamy, że zjawiska zachodzące na rynku alkoholi mogą powodować wzrost znaczenia niektórych modeli ochrony praw własności intelektualnej, ale także potencjalne zagrożenia tych praw. Opisujemy je od strony praktycznej.

Podmioty z branży alkoholowej zmagają się z dość restrykcyjnymi przepisami dotyczącymi różnych sfer ich działalności. Jednym z takich obszarów jest reklama. Zagadnienie reklamowania napojów alkoholowych jest uregulowane w ustawie o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi z 26 października 1982 r. Polskie przepisy są dość rygorystyczne w porównaniu z przepisami innych państw. Zasadniczo regułą jest zakaz reklamowania alkoholi. Taryfę ulgową ma jednak piwo. Jego reklama jest dozwolona, ale podlega istotnym ograniczeniom zarówno co do sposobu, miejsca, czasu, formy, jak i przede wszystkim treści przekazu.

Renoma znaku towarowego to pojęcie niezdefiniowane w prawie polskim ani unijnym. Sądy próbują wyjaśnić znaczenie tego pojęcia, wskazując kryteria, jakie ma spełniać znak, żeby uznać go za renomowany. Choć kryteria te wydają się już utrwalone w orzecznictwie unijnym, polskie sądy stosują niekiedy własne dodatkowe wymogi.